Havasina, suyuna, tasina topragina,

Bin can feda bir tek dostuma...

Her kösesi cennetim, ezilir yanar içim,

Bir baskadir benim memleketim...

Anadolum bir yanda, yigit yasar koynunda,

Asiklar destan yazar daglarda...

Kuzusuna kurduna Yunus'una Emrah'a,

Bütün alem kurban benim yurduma...

Mecnun'a Leyla'sina erisilmez sirrina,

Sen dost ararsan kos Mevlana'ya...

Yeniden dogdum dersin derya olur gidersin,

Bir baskadir benim memleketim...

Gözü pek, yanik bagri, türkü söyler çobani,

Zengin fakir hepside sevdali...

Ben gönlümü eylerim, gerisi Allah kerim,

Bir baskadir benim memleketim...

Bu dünyada hakkini ödeyemeycegimiz tek sey anne ve babalarimizdir.

Hic bir insan hic bir kimse bizlerin annesinin babasinin bizler icin katlandigi eziyet ve cefalara katlanamaz.

Hic bir insan anne ve babalarimiz kadar bizim saglimizi mutlulugumuzu ve sihhatimizi düsünemez.

Hic bir insan Allah'a bizlerin bu dünyada ve öteki dünyada selamete kavusmasi icin anne babalarimiz kadar dua ve niyazda bulunamaz.

Bas parmak evin diregi

Isaret parmak dert ortagim

Orta parmak magrur içine kapanik

Yüzük parmak evin deli firtinasi

Küçük parmak benim can yoldasim

"Bayraklari bayrak yapan üstündeki kandir!

Toprak, ugrunda ölen varsa vatandir!"

Korkma, sönmez bu safaklarda yüzen al sancak
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yildizidir parlayacak!
O benimdir, o benim milletimindir ancak!

Çatma, kurban olayim, çehreni ey nazli hilal!
Kahraman irkima bir gül... ne bu siddet, bu celâl?
Sana olmaz dökülen kanlarimiz sonra helal.
Hakkidir, Hakk'a tapan milletimin istiklal.

Ben ezelden beridir hür yasadim, hür yasarim;
Hangi çilgin bana zincir vuracakmis? Sasarim!
Kükremis sel gibiyim, bendimi çigner, asarim.
Yirtarim daglari, enginlere sigmam, tasarim.

Garbin âfâkini sarmissa çelik zirhli duvar.
Benim iman dolu gögsüm gibi serhaddim var.
Ulusun, korkma! Nasil böyle bir imâni bogar,
'Medeniyyet!' dedigin tek disi kalmis canavar?

Arkadas, yurduma alçaklari ugratma sakin;
Siper et gövdeni, dursun bu hayâsizca akin.
Dogacaktir sana va'dettigi günler Hakk'in,
Kim bilir, belki yarin, belki yarindan da yakin.

Bastigin yerleri 'toprak' diyerek geçme, tani!
Düsün altindaki binlerce kefensiz yatani.
Sen sehid oglusun, incitme, yaziktir, atani.
Verme, dünyâlari alsan da bu cennet vatani

Kim bu cennet vatanin ugruna olmaz ki feda?
Sühedâ fiskiracak topragi siksan, sühedâ!
Câni, cânâni, bütün varimi alsin da Hudâ,
Etmesin tek vatanimdan beni dünyâda cüdâ.

Rûhumun senden Ilahî, sudur ancak emeli:
Degmesin ma' bedimin gögsüne nâ-mahrem eli!
Bu ezanlar-ki sehâdetleri dinin temeli-
Ebedî yurdumun üstünde benim inlemeli.

O zaman vecd ile bin secde eder -varsa- tasim.
Her cerîhamdan, Ilâhî, bosanip kanli yasim;
Fiskirir  rûh-i mücerred gibi yerden na'sim;
O zaman yükselerek arsa deger belki basim!

Dalgalan sen de safaklar gibi ey sanli hilâl!
Olsun artik dökülen kanlarimin hepsi helâl.
Ebediyyen sana yok, irkima yok izmihlâl;
Hakkidir, hür yasamis, bayragimin hürriyet,
Hakkidir, Hakk'a tapan milletimin istiklâl!

Mehmet Akif Ersoy

On kitasini sizde ezberleyin,insanin ruhunu alip götürüyor bilinmeyen derinliklere...

Ya oldugun gibi görün,

 Ya göründügün gibi ol!

Ebrudaki görünen su nukûsâta iyi bak,
Suunât-i ilâhîdir sifatindan ayan Hak

BIR NEY SESI …

Sadece biz variz ve en önemlisi inanacaðimiz, güveneceðimiz muhtesem bir güç var..

Ve tüm bedenimi oksayan ilik bir rüzgar, gözlerimi aydinlatan günes,ruhumu oksayan ney sesi, yalniz gelen yüregimin getirdikleriyle yol aliyor iste.

Ben mi gidiyorum, yoksa beni bu alemden götürenler mi var?

Ben gitmem,ben gidemem. Beni ardina takip götürenler var. Kendimin bile tam anlamiyla çözemedigi bir arayis içine sokan niceler var. Belki de yine kimsenin hiçe saydigi niceler.

Bana bakmayýn siz. Ben GÜNESIN ardina takilir giderim. O, karanlik gecelerde batar giderde, ben onun ardi sira dalar giderim..

Bana bakmayin, benim gözlerimi görmeyin siz. Siz bana bakarken, gözlerimle bulutlarin üstünde bambaska dünyalari gezerde gelirim. Rüzgar eser, rüzgar savurur beni, iste kimi zaman böyle sürüklendigim yere giderim..

Bir neyle yoldas oluruz, yoldas olurken sirdas oluruz da, kimseye açamadigimiz dertlerimizi ‘O’ en güvenilir, O esi benzeri olmayan sirdasimiza götürmeye gideriz. Gideriz yol bitmez,gideriz yol bitmez. Ama gittikçe kesfeder,gittikçe görmeye baslar, BIZ gittikçe huzura ererken, gittikçe pismanligimizin yaktigi atesle kavrulup, üstünden basilip gidilmis bir küle döneriz.

Gitmek yormaz bizi, kavrulup yanmak isyan ettirmez bizi . Korkariz, yeniden filizlenmeden bu yol biter diye. iste o zaman ne olur halimiz…

"Kaderimizin yolunu, kalbimizin güzelligiyle donat Allah'im!"